از کوین‌های دیجیتال چه استفاده‌هایی می‌شود؟

​​​​​​​​کوین‌های دیجیتال، معمولا مثل یک سکه در دنیای واقعی، به عنوان پول استفاده می‌شوند. شما می‌توانید به کوین هایی مثل Bitcoin ،Litecoin و Monero، مثل سکه‌هایی که در کیف پولتان قرار دارد نگاه کنید. در بیشتر اوقات، آن‌ها هیچ هدف دیگری جز اینکه به عنوان پول استفاده شوند، ندارند.
از این کوین‌ها می‌توانید برای انتقال پول و سرمایه گذاری استفاده کنید. همچنین آن‌ها را می‌توان به عنوان یک واحد برای ارزش گذاری درنظر گرفت؛ به این معنا که می‌توانید با آنها بر روی کالا یا خدمات ارزش گذاری کنید.

​​​​​​​​​​​​​​​برای درک بهتر موارد بالا، از بیت کوین به عنوان یک مثال استفاده می‌کنیم.

• ​​​​​​​​از بیت کوین می توان برای خرید کالا و خدمات در سراسر اینترنت و همچنین در بسیاری از مکان‌های واقعی استفاده کرد.
• شما می‌توانید بیت کوین را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی‌افتد. سپس درهر زمانی که بخواهید می‌توانید آن را با چیز دیگری با ارزش یکسان مبادله کنید.
• چیزهایی که می‌خرید را می‌توانید با بیت کوین هم قیمت‌گذاری کنید.

کاربردهای دیگر کوین‌های دیجیتال

​​​​​​​​به غیر از مواردی که به آن اشاره کردیم، تقریبا هیچ کاربرد دیگری برای بیت کوین وجود ندارد. با این حال، برخی از کوین‌های دیجیتال ‏مانند Ether، NEO و DASH، ‏ویژگی‌های بیشتری نسبت به اینکه فقط به عنوان شکلی از پول استفاده شوند، دارند. به عنوان مثال:

• از Ether برای تامین سوخت تراکنش‌ها در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌های جدید را می توان در اتریوم ایجاد کرد، اما با این وجود برای ارسال توکن‌ها به وجود Ether نیاز است. زیرا Ether هزینه های مربوط پاداش ماینر ها را تامین می‌کند. به این معنا که ‏به کامپیوترهایی که تراکنش‌ها را در شبکه اتریوم تایید می‌کنند، پول پرداخت می‌کند.
• نئو (NEO) یک پلتفرم مبتنی بر بلاک چین است که قابلیت اجرای قراردادهای هوشمند را دارد و به آن اتریوم چینی نیز گفته می‌شود. این پلتفرم دارای دو توکن NEO، که ارزرمزنگاری شده اختصاصی شبکه بلاک چین نئو است و توکن GAS که در شبکه نئو حکم اتر در شبکه اتریوم و در واقع حکم سوخت پلتفرم را دارد.
  هزینه های شبکه بلاک چین نئو ازجمله هزینه اجرای قراردادهای هوشمند و پاداش ماینر ها از طریق این توکن پرداخت می‌شود.​
• ارز رمزنگاری شده دش (DASH)، مانند بیت کوین ارزی دیجیتال است که از آن برای ارسال و دریافت پرداخت ها می‌توان استفاده کرد.
  داشتن Dash کافی به کاربران اجازه می‌دهد تا بتوانند در تصمیمات مهم برای شبکه Dash مشارکت داشته باشند. اگر ایده‌ای برای ارتقا شبکه DASH پیشنهاد شود، آن‌هایی که Dash کافی دارند می‌توانند رای دهند که آیا ارتقا باید رخ دهد یا خیر. این حق رای به دارندگان DASH این امکان را می‌دهد که در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر بدهند. ​

نمونه‌هایی از کوین‌های دیجیتال

شما می‌توانید فهرست کاملی از کوین‌های دیجیتال را را در سایت coinmarketcap ببینید. اما با این وجود  تعدادی از کوین های معروف را می‌توانید در تصویر زیر مشاهده کنید.

توکن دیجیتال چیست؟ ​

اغلب، از توکن ها به عنوان سکه ها یا کوین‌های دیجیتال، یاد می‌شود. با این وجود تفاوت بزرگی بین توکن ها و کوین‌های دیجیتال وجود دارد. توکن‌ها در واقع ارزهای دیجیتالی هستند که برای خودشان بلاک چین مستقل ندارند و بر روی بلاک چین ارزهای دیگر مثل بیت کوین یا اتریوم جابه جا می‌شوند.

توکن MKR از پلتفرم Maker، توکن Link از پلتفرم Chainlink، توکن Lend از پلتفرم Aave و توکن YFI از پلتفرم Yearn Finance، نمونه هایی از توکن‌های موجود در بازار هستند.

​​​​​​​​توکن‌های دیجیتال چگونه ایجاد می‌شوند؟

​تقریبا می‌توان گفت روی هر بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان های برنامه نویسی سطح بالا پشتیبانی شود، می‌توان توکن ایجاد کرد.

توسعه دهندگان (developers)، با استفاده از دانش برنامه نویسی و با توجه به قوانینی که بلاک چین مورد نظر برای ایجاد یک توکن دارد، می‌توانند قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و آن را در بلاک چین پیاده سازی نمایند. علاوه براین سازنده توکن باید مقداری از ارز اختصاصی بلاک چین موردنظر را خریداری کند و آن را برای تامین پاداش ماینر‌ها و تایید تراکنش‌های توکن ایجاد شده، به شبکه اختصاص دهند.

به عنوان مثال اگر توکنی در بلاک چین اتریوم ایجاد شود، ایجاد‌کننده توکن باید مقداری اتر خریداری کرده و آن را به عنوان هزینه تایید تراکنش ها به شبکه اختصاص دهد.

هدف توکن‌های دیجیتال  

بیشتر توکن‌ها برای استفاده در اپلیکیشن‌های غیر متمرکز یا dApps ایجاد می‌شوند. هنگامی که توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد از آن توکن می‌خواهند ایجاد کنند و این توکن های جدید در زمان ایجاد به کجا فرستاده خواهند شد. به محض ایجاد، توکن ها می‌توانند برای هدفی که برای آن طراحی شده اند، مورد استفاده قرار ‌گیرند.
برای مثال، Musicoin یک توکن است که به کاربران اجازه می‌دهد تا به ویژگی‌های مختلف پلتفرم Musicoin که می‌تواند تماشای یک موزیک ویدئو یا گوش دادن به موسیقی باشد، دسترسی داشته باشند.

نقش های دیگر توکن‌های دیجیتال

از طرفی برخی از توکن‌ها به عنوان نشانه ای برای یک دارایی فیزیکی ایجاد می‌شوند. به عنوان مثال فرض کنید شما بخواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. در این صورت شما نمی‌توانید خانه تان را به صورت فیزیکی در قرارداد هوشمند قرار دهید. در عوض میتوانید از یک توکن به عنوان نماینده‌ای که نشان دهنده خانه شماست استفاده کنید.​​​​​​

به عنوان مثال WePower (WPR) مثال خوبی از یک توکن است که نشان‌دهنده نشان‌دهنده نیروی برق یا الکتریسیته است. پروژه WePower یک dApp است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، انرژی برق را در بلاک چین خریداری کنند و یا بفروشند.

مزیت بزرگ ایجاد توکن‌های دیجیتال

از آنجا که توسعه دهندگان اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps) و توکن‌ها مجبور به ایجاد بلاک چین اختصاصی برای خود نیستند، این موضوع باعث صرفه جویی در زمان و هزینه‌های آن‌ها می‌شود.

آن‌ها می‌توانند از ویژگی‌های ارز رمزنگاری شده در اپلیکیشن‌های خود استفاده کنند، در حالی که از امنیت بلاک چین اصلی بهره می‌برند. از طرفی صرفه جویی در زمان تنها نکته مثبت این موضوع نخواهد بود. اگر آن‌ها بخواهند بلاک چین و ارز اختصاصی خودشان را به جای dApps و توکن ایجاد کنند، باید ماینرهایی را هم پیدا کنند تا تراکنش هایشان را تایید کنند.

از طرف دیگر، برای ایجاد یک بلاک چین قوی که مورد حمله قرار نگیرد، به تعداد زیادی از ماینرها نیاز است. بسیاری از ماینرها هم ترجیح می‌دهند که بر روی یک بلاک چین مشترک، که در آن چندین اپلیکیشن کاربردی (dApps) قابلیت اجرا دارند، به جای هزاران بلاک چین ضعیف و عمدتا متمرکز، کار کنند.

 بنابراین این تنها یک فرآیند بسیار طولانی‌تر و بسیار گران‌تر برای ایجاد  کنندگان توکن‌ها خواهد بود.

انواع توکن های دیجیتال

به طور کلی، توکن‌ها را می‌توان در دو دسته مثلی (Fungible) و مثلی (Non-fungible) تقسیم کرد.

توکن های مثلی (Fungible) و توکن‌های غیرمثلی (Non-fungible)

توکن های دیجیتال مثلی

توکن های مثلی، توکن هایی هستند که هر واحد از آن ها می‌تواند با واحد مشابه دیگری از آن توکن مبادله یا تعویض شود. به طور مثال بیت کوین، اتریوم، دلار، ریال و به طور کلی اسکناس ها در این دسته قرار می‌گیرند و شما می‌توانید یک واحد بیت کوین را با یک واحد بیت کوین دیگر تعویض و جابه‌جا کنید.

توکن های دیجیتال غیرمثلی (NFT)

در مقابل، دسته ای دیگر از دارایی ها هستند که غیرقابل تعویض اند. به طور کلی هر چیزی که اطراف شما باشد و غیرقابل مبادله کردن باشد در این دسته قرار می‌گیرد. به عنوان مثال گوشی همراه یا خودروی شما جز دارایی های غیرقابل تعویض شما هستند و اگر بخواهید آن ها را تبدیل به توکن کنید، هیچ گاه قابلیت تغییر و یا جابه جایی با دارایی های دیگر را نخواهند داشت.

توکن های غیرمثلی (NFT)، قابلیت تقسیم شدن به واحد های کوچک‌تر را ندارند و به عنوان یک واحد یکپارچه در نظر گرفته می‌شوند. همانطور می‌دانید بیت کوین به واحد های کوچک تر ساتوشی قابل تقسیم است. در صورتی که شما نمی‌توانید یک توکن NFT مربوط به یک دارایی خودتان مثل خودرو شخصی تان را به واحدهای کوچک تر تبدیل کنید.

درحال حاضر حدود ۹۹ درصد توکن های موجود در بازار مثل تتر(USDT)، مثلی هستند. با این وجود، بازار توکن های NFT روز به روز در حال گسترش است و احتمالا در آینده توکن های NFT بیشتری به بازار عرضه شوند.

دسته بندی های اصلی در توکن‌های دیجیتال مثلی (Fungible)

توکن‌های کاربردی (Utility tokens)

از این توکن‌ها برای دسترسی به یک محصول یا خدمت خاص استفاده می‌شود. امروزه اغلب توکن‌های موجود در بازار توکن‌های کاربردی هستند.

توکن های پرداختی (Payment tokens)

توکن‌های پرداختی، هدفی جز پرداخت هزینه کالاها و خدمات را ندارند.

توکن‌های اوراق بهادار (Security tokens)

بیشتر توکن های صادر شده در ICOها، از این نوع توکن‌ها هستند. افرادی که آن ها را خریداری می‌کنند در واقع با سرمایه گذاری بر روی آن ها به دنبال کسب سود هستند.